Van wild veulen tot showpaard

In dit blog zal ik voortgang van de opleiding van mijn veulen bijhouden. Ik kreeg haar van een goede vriendin. Ik zal hier mijn  verhaal vertellen.

\"\"

Mijn vriendin, eigenaresse van  een Andalusiër dekstation, had een zeer brutale en slimme hengst. Zij woont op het platteland, vlakbij een natuurreservaat. In dat gebied worden wilde Exmoor pony’s gehouden voor de begrazing.

In de zomer van 2007 rook deze hengst van mijn vriendin de kudde en ontsnapte om deze Exmoor ponymerries te bezoeken. U kunt zich indenken dat deze hengst de tijd van zijn leven had: een hele kudde dames tot zijn beschikking op weet-ik-hoeveel hectares land! Vrijheid, blijheid!

In 2008 is er een aantal kruisingen geboren. Mijn vriendin was zeer nieuwsgierig naar de nakomelingen van haar hengst en wilde één van hen wel hebben. Zo koos zij een zeer aardig merrieveulen. Over dit veulen gaat dit blog.

Hoewel het natuurreservaat hemelsbreed niet ver van haar huis af ligt, moest het merrieveulen wel met de vrachtwagen vervoerd worden. Het dier was erg gestrest en bang. Ze was ook nog nooit gehalsterd of anderszins mensen gewend. Haar vrachtwagen heeft een kleine zadelkamer achterin. Het veulen was onderweg tussen de stangen door gesprongen en was klem komen te zitten. Ze had met haar neus de deur van binnen op slot gedrukt en zo kwam het dat ze vast zat.

Mijn vriendin belde de veearts en er waren twee opties: verdoven of in laten slapen. Er werd gekozen voor het eerste. Inslapen kan altijd nog…  Gelukkig kon ze verdoofd wel loskomen en ze werd in een grote stal gezet om bij te komen.

\"\"

Na een paar weken wilde ze wel al uit de hand eten, maar enkel als je je hand door de tralies stak. Mijn vriendin besloot een goed tehuis voor haar te zoeken, een echt wild veulen temmen kost nu eenmaal erg veel tijd en dat had ze helaas niet. Zodoende vroeg ze of ik belangstelling had! Eerst zei ik van niet: wat moet ik met een wild veulen? Ik zoek een rijpaard. En een merrie? Ik wilde liever een hengst. Ook had ik een Lusitano in gedachten en niet een cruzado.

Op weg naar huis in de auto dacht ik er over na. Hé, ik had zojuist een paard aangeboden gekregen! Ik zou wel gek zijn om ‘nee’ te zeggen. Tegen de tijd dat ik thuis was, was ik helemaal hyper. Ik ging direct naar mijn verloofde om te zeggen dat ik een leuk cadeautje had gekregen en ik wilde overleggen of ik het moest aannemen. Hij zag mijn stralende gezicht en het was snel beslist! Ik belde direct M op om te zeggen dat ik het veulen (eigenlijk jaarling) graag wilde hebben.

\"\"

Helaas, ze was niet thuis of nam haar telefoon niet op en ik belde een andere vriendin. A. zei dat ze graag mee wilde om te kijken naar het veulentje. Ik had het dier nog niet gezien! Intussen had ik al drie keer het antwoordapparaat van vriendin M ingesproken (nee, in gejubeld!) dat ik wilde komen kijken.

Op goed geluk zijn vriendin A en ik in haar auto gesprongen en reden 60 km om te gaan kijken naar mijn nieuwe aanwinst! Ik was echt zo hyper van het idee alleen al ‘dat ik weer mijn eigen paard’ zou hebben. Mijn pony is in 2004 overleden. Hij is 21 jaar geworden en ik kende hem sinds zijn geboorte. Ik was nu wel weer toe aan een ander paard, na vier jaar verzorg/bij-rijpaarden gehad te hebben.

Gelukkig was M thuis en ze vond het super leuk dat we langs kwamen.
Follow my blog with Bloglovin
 

6 thoughts on “Van wild veulen tot showpaard”

  1. Wat leuk! Je bent een blog begonnen!
    Ik ben echt verbijsterd over de veranderingen in Kyra. Toen ik dat trillende hoopje ellende in de hoek van de stal zag bibberen, was ik wel een beetje bezorgd of je hier nu eigenlijk wel plezier aan zou beleven!
    Maar ik was ook gelijk helemaal weg van Kyra en ze had het niet beter kunnen treffen dan bij jou!
    Ik verheug erg op de komende posts en foto’s!

    1. Hoi Aafke, Ik ben mijn blog aan het teruglezen en ik kan je vertellen. Het is nu 4 jaar later en ik heb elke dag plezier van haar…in Canada! Ja je leest het goed. We zijn geëmigreerd en Kyra is mee! Dat kon ik toen echt niet denken!

  2. jaaaa….een blog van Kyra…..stiekem weet ik natuurlijk hoe ver ze nu al is…..wel heel leuk om te zien hoe ze veranderd is!

    Ik zal jullie volgen 🙂

  3. Wat een super kado van je vriendin. Gelukkig is Kyra na het ongelukje weer hersteld. Ik ben erg benieuwd naar je andere berichten dus dat ga ik binnenkort eens op mijn gemakje lezen 🙂 Groetjes Jessica

Comments are closed.

Scroll to Top